zaterdag 6 juli 2019

Een taal erbij

Op de tafel staan verschillende duplopoppetjes, sommige op gekleurde matjes, andere met een figuurtje of symbool erbij en overal schatkistjes. De poppetjes staan daar niet toevallig, alles is bewust gekozen: de poppetjes, de houding van elk poppetje, waar ze staan ten opzichte van elkaar, de matjes en hun specifieke kleur, de figuurtjes en symbolen en ook de schatkistjes. Vanaf een afstandje kijken we ernaar en laten we het beeld op ons inwerken. 


Het kan zijn dat we onderzoeken hoe het is als de poppetjes van houding veranderen of dat we gaan puzzelen met de ruimte tussen de poppetjes. Het kan zijn dat we het beeld verbreden door het beeld van vroeger erbij te pakken; het volwassen poppetje krijgt dan zijn/haar kindpoppetje tegen zich aan en het bijbehorende gezin van vroeger wordt op tafel neergezet. Het kan ook zijn dat we naast het eerste beeld een tweede beeld neerzetten; de poppetjes kunnen dan in een wenselijke positie worden neergezet en ook de symbolen en matjes kunnen veranderen. Het nieuwe beeld laten we op ons inwerken. 

Het beeld op tafel, concreet en vanaf een afstandje voor alle toeschouwers aan tafel waarneembaar, spreekt tot de cliënt. Er ontstaat overzicht, inzicht en uitzicht. Dit is het dus! Zo voelt het! Jeetje, nu begrijp ik waarom het steeds zo gaat! Ik zie nu wat ik kan veranderen! Het kan zijn dat er meer begrip komt en gevoelens van boosheid en woede plaatsmaken voor verdriet en compassie. Het beeld komt binnen: de poppetjes zijn tot leven gekomen en het beeld is invoelbaar voor alle toeschouwers aan tafel.

Het werken met duplopoppetjes geeft in mijn praktijk voor beeldende therapie een taal erbij. Bij de kennismaking kunnen we ze erbij pakken om het beeld van het hier en nu neer te zetten. Gaandeweg het traject kunnen we ze er weer bij pakken als de cliënt op zoek is naar een beeld en woorden bij gevoelens. Of als de ouders, van een kind die therapie krijgt, langskomen voor overleg en afstemming. Ook bij biografische vraagstukken kunnen de poppetjes op tafel komen, zowel bij jong volwassenen als bij ouderen en alles wat daar tussen zit aan levensfasen.  Naast familiesystemen, kunnen ook werksituaties of andere groepen worden neergezet. Bij trauma en rouwprocessen kunnen de poppetjes en met name de gekleurde matjes en symbolen inzicht geven en steun bieden. 

Het werken met de poppetjes doen we in een rustig tempo met nieuwsgierigheid naar hoe het is en/of hoe het was. Als therapeut kijk en voel ik mee en stel ik vragen die aansluiten bij het beeld wat we samen onderzoeken, zonder oordeel, maar met belangstelling en alle ruimte voor het beeld wat spreekt en de toeschouwer die het binnen mag laten komen...

Een taal erbij en wat voor een taal!
Wat een rijkdom om dit aan te mogen bieden!


Ben je benieuwd wat deze methodiek jou kan brengen?

Neem contact op voor de mogelijkheden! 


Hartelijke groet, 


Yvonne Peschier
kunstzinnig vaktherapeut beeldend/ VTS-coach / docent