Op de tafel staan verschillende duplopoppetjes, sommige op
gekleurde matjes, andere met een figuurtje of symbool erbij en overal
schatkistjes. De poppetjes staan daar niet toevallig, alles is bewust gekozen:
de poppetjes, de houding van elk poppetje, waar ze staan ten opzichte van
elkaar, de matjes en hun specifieke kleur, de figuurtjes en symbolen en ook de
schatkistjes. Vanaf een afstandje kijken we ernaar en laten we het beeld op ons
inwerken.
Het kan zijn dat we onderzoeken hoe het is als de poppetjes van
houding veranderen of dat we gaan puzzelen met de ruimte tussen de poppetjes.
Het kan zijn dat we het beeld verbreden door het beeld van vroeger erbij te
pakken; het volwassen poppetje krijgt dan zijn/haar kindpoppetje tegen zich aan
en het bijbehorende gezin van vroeger wordt op tafel neergezet. Het kan ook
zijn dat we naast het eerste beeld een tweede beeld neerzetten; de poppetjes
kunnen dan in een wenselijke positie worden neergezet en ook de symbolen en
matjes kunnen veranderen. Het nieuwe beeld laten we op ons inwerken.
Het beeld op tafel, concreet en vanaf een afstandje voor alle
toeschouwers aan tafel waarneembaar, spreekt tot de cliënt. Er ontstaat
overzicht, inzicht en uitzicht. Dit is het dus! Zo voelt het! Jeetje, nu
begrijp ik waarom het steeds zo gaat! Ik zie nu wat ik kan veranderen! Het kan
zijn dat er meer begrip komt en gevoelens van boosheid en woede plaatsmaken
voor verdriet en compassie. Het beeld komt binnen: de poppetjes zijn tot leven
gekomen en het beeld is invoelbaar voor alle toeschouwers aan tafel.
Het werken met duplopoppetjes geeft in mijn praktijk voor
beeldende therapie een taal erbij. Bij de kennismaking kunnen we ze erbij
pakken om het beeld van het hier en nu neer te zetten. Gaandeweg het traject
kunnen we ze er weer bij pakken als de cliënt op zoek is naar een beeld en
woorden bij gevoelens. Of als de ouders, van een kind die therapie krijgt,
langskomen voor overleg en afstemming. Ook bij biografische vraagstukken kunnen
de poppetjes op tafel komen, zowel bij jong volwassenen als bij ouderen en
alles wat daar tussen zit aan levensfasen. Naast familiesystemen, kunnen
ook werksituaties of andere groepen worden neergezet. Bij trauma en
rouwprocessen kunnen de poppetjes en met name de gekleurde matjes en symbolen
inzicht geven en steun bieden.
Het werken met de poppetjes doen we in een rustig tempo met
nieuwsgierigheid naar hoe het is en/of hoe het was. Als therapeut kijk en voel
ik mee en stel ik vragen die aansluiten bij het beeld wat we samen onderzoeken,
zonder oordeel, maar met belangstelling en alle ruimte voor het beeld wat
spreekt en de toeschouwer die het binnen mag laten komen...
Een taal erbij en wat voor een taal!
Wat een rijkdom om dit aan
te mogen bieden!
Ben je benieuwd wat deze methodiek jou kan brengen?
Neem contact op voor de mogelijkheden!
Hartelijke groet,
Yvonne Peschier
kunstzinnig vaktherapeut beeldend/ VTS-coach / docent