Beeldbellen, deze lente was dat de manier om met elkaar in contact te zijn. Overleggen met collega’s, borrels met vrienden en contact met de hulpverlener; alles ging via het scherm.
Ook ik ontmoette veel cliënten online. Zo las ik bij een
sessie met een 5-jarige via de webcam het prentenboek voor wat zij voor zich
had liggen (ze probeerde het boek daarbij zo goed mogelijk voor de camera te
houden), waarna zij zich vol aandacht stortte op de tekenopdracht die ik erbij
vond passen. Ze genoot van het contact via het scherm. Ik genoot van haar
serieuze werkhouding en was blij dat ik op afstand iets voor haar kon
betekenen. Andere kinderen gaven me een rondleiding in hun kamer, wat ook weer
waardevolle informatie overleverde. Soms kon ik ouders mee laten doen met een
sessie en werd ’t bijna gezinstherapie, best bijzonder.
Een aantal scholieren en jong volwassenen kwam nog wel naar de praktijk. Ze waren maar wat graag even het huis uit. Voor hen was het uurtje therapie het uitje van de week en een escape aan de vaak stressvolle thuissituatie.
Voor chronisch zieken verliep het allemaal anders. Zij konden
aan het begin van de lockdown zich optrekken aan het saamhorigheidsgevoel;
ineens waren zij niet de enigen die thuis zaten, maar zaten we allemaal in
hetzelfde schuitje. Voor deze groep begon het pas toen de eerste versoepelingen
zich aandienden en er in de samenleving weer een beetje beweging mogelijk was.
Want welke bewegingsvrijheid heb je als ernstig longpatiënt? Wat kan je als
MS-patiënt als jouw immuunsysteem niet optimaal functioneert? Of als je
weerstand na een behandeling vol chemotherapie nog kwetsbaar is?
Gelukkig blijft het beeldbellen voor deze cliënten een optie
voor de kunstzinnige therapie. Langzaamaan zie ik op mijn beeldscherm de hoeveelheid
ateliermaterialen toenemen, want elke sessie (online of in de praktijk) gaan we
kunstzinnig aan de slag. Online is het soms wat improviseren, maar daar komen
we altijd samen wel uit.
Weet je trouwens dat mijn praktijk de groenste wachtkamer heeft die je je maar kunt indenken? En zeker voldoende ventilatie? Een bezoekje aan de praktijk wordt zo ook voor de wachtende ouder of mantelzorger een ontspannen uitje.
Wat de nabije toekomst zal brengen, we gaan het zien. Gelukkig
kan kunstzinnige therapie (beeldende therapie) altijd: online, in de praktijk,
binnen, buiten; op veilige afstand, maar altijd met nabije, persoonlijke
aandacht.